Βεροίας Παντελεήμων: Ποια θα ήταν η δική μας αντίδρα­ση στο θαύμα της θεραπείας του δαιμονισμένου;

O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ι. Ναό Αγ. Δημητρίου Ξεχασμένης.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:

«Καί απήλθεν καθ’ όλην τήν πό­λιν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς».

Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες αντι­δράσεις μάς παρουσίασε στό ευαγ­γελικό ανάγνωσμα ο ιερός ευαγ­γε­λιστής Λουκάς. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες αντιδράσεις σέ ένα θαύ­μα πού επιτέλεσε ο Ιησούς έξω από τήν χώρα τών Γαδαρηνών.

Τό θαύμα δέν είναι ήταν ένα απλό θαύμα, μία απλή θεραπεία. Ήταν η απαλλαγή ενός ταλαίπωρου αν­θρώ­που από τά δαιμόνια πού κυριαρχούσαν μέσα του καί τόν είχαν μετατρέψει σέ όργανό τους. Χιλιάδες ήταν οι δαίμνονες στήν ψυχή του, καθώς οι ίδιοι ομολό­γη­σαν, απαντώντας «λεγεών», στήν ερώτηση τού Χριστού ποιό είναι τό όνομά τους.

Η θεραπεία τού δαιμονιζομένου δέν ήταν όμως η μόνη απόδειξη τής δυνάμεως τού Χριστού καί τής εξουσίας του ακόμη καί επί τών δαιμονίων. Η δύναμή του επιβε­βαι­ώθηκε ακόμη περισσότερο, όταν επέτρεψε στά δαιμόνια νά εισέλθουν σέ μία αγέλη χοίρων πού βρισκόταν εκεί κοντά, όπως τού ζήτησαν, καί νά τά οδηγήσουν στό γκρεμό.

Έτσι ο Χριστός δέν θεράπευσε μόνο τόν δαιμονισμένο, αλλά προ­σπάθησε νά θεραπεύσει καί τούς Γαδαρηνούς από τήν αδιαφορία τους πρός τόν νόμο τού Θεού, ο οποίος απηγόρευε τήν εκτροφή χοίρων.

Εκείνοι όμως δέν θέλησαν νά πάρουν τό μήνυ­μα, δέν θέλησαν νά συνειδητο­ποι­ή­σουν τό σφάλμα καί τήν ανυ­πακοή τους, καί αντί νά μετανοή­σουν, νά ζητήσουν συγχώρηση καί νά αλλάξουν διαγωγή, αυτοί, όταν πληροφορήθηκαν τί συνέβη, ζήτη­σαν από τόν Χριστό νά μήν μπεί στήν πόλη τους, αλλά νά απομα­κρυνθεί από αυτήν.

Καί έτσι, ενώ αυτοί έχασαν τήν ευκαιρία νά ελευθερωθούν από τό δαιμόνιο τής απειθαρχίας καί τής ανυπακοής στήν εντολή τού Θεού, αλλά καί από τό δαιμόνιο τής φιλοχρηματίας καί τής πλεο­νε­ξίας, πού τούς οδήγησε στήν εκ­τροφή τών χοίρων καί τήν ανυ­πακοή, καί νά έχουν κοντά τους τόν Χριστό, ο πρώην δαιμονι­σμέ­νος, αυτός πού είχε καταλάβει τί σημαίνει νά απαλλαγεί από τά δαιμόνια μέ τή βοήθεια τού Χρι­στού, κήρυττε σέ όλη τήν πόλη τό θαύμα πού τού έκανε ο Ιησούς.

Πόσο διαφορετική είναι η δική του αντίδραση από αυτή τών συμ­πολιτών του! Αυτοί τόν παρακα­λούν νά φύγει καί νά τούς απαλ­λάξει από τήν παρουσία του. Δέν τόν θέλουν, γιατί δέν τόν θέλει τό δαιμόνιο πού έχουν μέσα στήν ψυχή τους καί δέν τό αναγνωρί­ζουν.

Δέν τόν θέλουν, γιατί η πα­ρουσία τού Χριστού τούς ενοχλεί, τούς ελέγχει, τούς υπενθυμίζει τήν αποστασία τους από τόν Θεό. Αλλά δέν τό θέλουν αυτό. Προτι­μούν νά κάνουν τή ζωή τους καί νά απολαμβάνουν τόν καρπό τής αμαρτίας τους μακριά από τόν Χρι­στό.

Αντίθετα ο θεραπευθείς πρώην δαιμονισμένος απολαμβάνει τήν ελευθερία του από τά δαιμόνια καί νιώθει πόσο ασύγκριτα μεγάλο είναι τό δώρο πού τού χάρισε ο Ιησούς.

Αισθάνεται πόσο σπου­δαίο είναι νά έχει μέσα στήν ψυχή του όχι δαιμόνια αλλά τόν Χριστό καί πόσο μοναδική είναι αυτή η εμπειρία. Γι’ αυτό καί ακολουθεί τήν εντολή τού Ιησού νά επι­στρέ­ψει στό σπίτι του καί νά διηγείται όσα τού έκανε ο Θεός. Καί όχι μόνο τήν ακολουθεί, αλ­λά γίνεται καί διαπρύσιος κήρυ­κας τού ευερ­γέτου του, διαπρύσιος κήρυκας τού Σωτήρος Χριστού.

«Καί απήλθεν καθ’ όλην τήν πό­λιν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς».

Ένας πρώην καταδικασμένος στήν απώλεια, γίνεται κήρυκας καί διδάσκαλος τής αληθείας, τήν ώρα πού οι συμπατριώτες του παίρ­νουν τή θέση του στά δίχτυα τού διαβόλου.

Αυτό συμβαίνει σέ όσους ζητούν τή βοήθεια τού Θεού. Αυτό συμβαίνει σέ όσους είναι έτοιμοι νά αναγνωρίσουν τίς αμαρτίες τους καί νά αλλάξουν τή ζωή τους μέ τή χάρη του. Γίνονται κήρυκες τού Χριστού καί τών θαυ­μάτων του σέ όλο τόν κόσμο, ενώ οι άλλοι οδεύουν στήν απώλεια.

Καί τό ερώτημα πού τίθεται καί πρέπει νά θέσουμε ο καθένας μας στόν εαυτό του είναι: «Ποιά είναι η δική μας στάση; Ποιά θά ήταν η δική μας αντίδρα­ση στό θαύμα;» Θά πηγαίναμε μέ αυτούς πού ζή­τησαν από τόν Χριστό νά φύγει ή θά γινόμασταν καί εμείς κήρυκες τών θαυμάτων του, μι­κρών ή με­γα­λύτερων, πού ο καθέ­νας μας έχει ζήσει;

Ο Χριστός λέει καί σέ μάς, πού ήρθαμε σήμερα νά εκκλησια­σθού­με καί αξιωθήκαμε νά ζήσου­με τό θαύμα τής θείας Ευχαριστίας καί τήν πα­ρου­σία τού Παναγίου Πνεύ­μα­τος, ο καθένας μας βεβαίως στό μέτρο τής καθαρότητος τής καρδί­ας του: «υπό­στρεφε εις τόν οίκόν σου καί διηγού όσα σοι εποίησεν ο Θεός».

Άς ανταποκριθούμε στήν προ­τρο­­πή του καί άς γίνουμε καί εμείς κήρυκες τών θαυμάτων του στό σπίτι μας, στούς οικείους μας, στόν τόπο μας. Άς μιμηθούμε τό παράδειγμα τού θεραπευθέντος από τόν Χριστό. Άς μιμηθούμε τό πα­­ράδειγμα τού αγίου μεγαλο­μάρ­τυρος Δημητρίου, τού προστά­του τής ενορίας μας, τόν οποίο θά εορ­τάσουμε αύριο, γιατί καί εκεί­νος υπήρξε διαπρύσιος κήρυ­κας τού Χριστού.

Διότι έτσι καί τούς αδελ­φούς μας θά ωφελήσουμε καί τόν Χριστό θά έχουμε στή ζωή μας, γιά νά μάς προστατεύει από τόν πει­ρασμό πού ζούμε όλοι μας τώρα, τόν κορωνοϊό, αλλά καί νά μάς απαλλάξει από αυτόν, όπως απάλλαξε καί τόν δαιμονι­σμένο τής σημερινής περικοπής από τά δαιμόνια.

Σέ εμάς επαφίεται νά δείξουμε αυτή τήν αγάπη αλλά καί τήν ευγνωμοσύνη πρός τόν Χριστό, ο οποίος έγινε άνθρωπος γιά νά σώσει εμάς τούς ανθρώπους, οι οποίοι είχαμε χωρισθεί από τόν Θεό, είχαμε ξεφύγει από τόν Θεό, καί Εκείνος ήρθε στή γή καί μέ κάθε τρόπο προσπαθεί νά μάς σώσει. Τόν δαιμονισμένο τόν έσωσε από τά δαιμόνια τά οποία είχε.

Αλλά καί τόν καθένα από εμάς θέλει ο Κύριος νά μάς σώσει από τά πάθη μας, από τίς κακίες μας, από όλους τούς πειρασμούς τούς οποίους καθημερινά ζούμε, φθάνει νά τό θέλουμε, φθάνει νά τό ζητήσουμε από τόν Χριστό. Καί νά είστε βέβαιοι πώς θά μάς απαλλάξει καί θά μάς σώσει, γιατί θέλει νά είμεθα μακράν όλων αυτών τών δαιμονίων καί νά ζούμε αιώνια ενωμένοι μαζί του, μαζί μέ τόν Χριστό.