Είναι γνωστή η ιστορία αυτή της Παλαιάς Διαθήκης. Δυό παιδιά δίδυμα είχε ο Ισαάκ: τον Ησαύ και τον Ιακώβ. Πρωτότοκος ο Ησαύ. Με διπλά κληρονομικά δικαιώματα. Αρχηγος της πατριαρχικής οικογένειας θα γινόταν· γενάρχης του έθνους του. Με προνόμια σπουδαία. Μα δεν τα εκτίμησε αυτά τα μεγάλα και ιερά προνόμια που είχε. Τα χρόνια περνούσαν και κάποια μέρα, καθώς γύρισε στο σπίτι του κατάκοπος και πεινασμένος από το κυνήγι, λαχτάρησε να φάει ένα πιάτο φακές που έβραζαν στη φωτιά την ώρα εκείνη!
–Θα μου δώσεις; ρωτά τον αδελφό του. Πεθαίνω της πείνας. Δεν μπορώ να περιμένω ούτε λεπτό.
–Θα σού δώσω, του απαντά ο Ιακώβ, αφού πρώτα μου δώσεις εσύ τα πρωτοτόκια.
Κι έτσι όπως ήταν πεινασμένος ο Ησαύ, χωρίς καλά-καλά να καταλάβει τι έκανε, απάντησε:
–Εγώ πεθαίνω της πείνας! Τι να τα κάνω τα πρωτοτόκια;
–Μου υπόσχεσαι ότι σήμερα μου δίνεις τα πρωτοτόκια; τον ξαναρωτά ο Ιακώβ.
–Πάρτα! του απαντά ο Ησαύ.
Κι έπεσε πεινασμένος πάνω στο πιάτο με τις αχνιστές φακές… Προτίμησε ένα πιάτο φακές και το αντάλλαξε με μια μοναδική ιερή τιμή, που του είχε κάνει ο Θεός. Ξεπούλησε τα πρωτοτόκιά του και τα έχασε για πάντα, για μια προσωρινή ικανοποίηση της πείνας. Για μια ασήμαντη ηδονή, ξεπούλησε τη μεγάλη τιμή και χάρη που του είχε κάνει ο Θεός. Κι έπειτα σηκώθηκε και έφυγε σαν να μην είχε συμβεί τίποτε! Διότι την ώρα εκείνη δεν καταλάβαινε τι έκανε. Δεν του κόστισε καθόλου τότε το ότι έχασε μια τόσο μεγάλη τιμή. Κι όταν μετά από καιρό πολύ, λίγο πριν ξεψυχήσει ο πατέρας του, κατάλαβε το φοβερό του λάθος, τότε ήταν πιά πολύ αργά. Όσο κι αν έκλαψε, όσο κι αν παρακάλεσε, δεν μπορούσε πλέον να διορθώσει το λάθος του. Δεν μπορούσε να επανορθώσει τις συνέπειες της βεβηλώσεώς του εκείνης, αν και με δάκρυα το ζητούσε. Τον είχε αποδοκιμάσει πλέον ο Θεός.
Τι έχει όμως να πεί αυτή η διδακτική ιστορία του Ησαύ σε όλους εμάς;
Μας το εξηγεί ο απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του. Μας λέει: «μη τις… βέβηλος ως Ησαύ, ος αντί βρώσεως μιάς απέδοτο τα πρωτοτόκια αυτού». (Εβρ. ιβ΄ [12]16) Προσέξτε μη βρεθεί κανείς βέβηλος και περιφρονητής των ιερών, όπως ο Ησαύ, που για ένα πιάτο φακές, πούλησε το ιερό προνόμιο των πρωτοτοκίων που είχε. Διότι, μας εξηγεί, εμείς δεν πρόκειται να χάσουμε κάποια επίγεια κληρονομικά πρωτοτόκια, αλλά κάτι ασυγκρίτως ανώτερο: την ίδια τη σωτηρία μας.
Τα πρωτοτόκια των Χριστιανών δεν έχουν να κάνουν με κάποιες κληρονομικές επίγειες απολαβές, ούτε με κάποια κυριαρχία απέναντι των άλλων· έχουν να κάνουν με μια κληρονομιά άφθαρτη, αμίαντη και αιώνια. Είναι η κληρονομιά της πόλεως του Θεού, της άνω Ιερουσαλήμ. Εκεί όπου υπάρχουν μυριάδες αγγέλων, που πανηγυρίζουν και σκορπούν τριγύρω χαρά και αγαλλίαση. Εκεί όπου θα συναχθεί όλη η Εκκλησία των πρωτοτόκων, των εκλεκτών δηλαδή και αγαπημένων παιδιών του Θεού, που έχουν καταγραφεί ως ουρανοπολίτες.
Διότι όλοι οι βαπτισμένοι Χριστιανοί είμαστε πρωτότοκα παιδιά του Θεού. Και έχουμε απογραφεί στο βιβλίο της ζωής, στο μητρώο της Βασιλείας του Θεού ως πρωτότοκα τέκνα. Με ασύγκριτα πνευματικά δικαιώματα, με ασύλληπτες πνευματικές δωρεές και τέρψεις. Μας περιμένει μια κληρονομιά που ούτε μπορούμε να κατανοήσουμε ούτε καν να φαντασθούμε.
Και είναι φοβερό να μας περιμένει μια τέτοια κληρονομιά και μείς να την χάσουμε. Δυστυχώς όμως το πράγμα δεν είναι πολύ δύσκολο να συμβεί και σε μας. Διότι και μείς πολλές φορές δεν εκτιμούμε τα πρωτοτόκιά μας. Δεν καταλαβαίνουμε τι μας επιφυλάσσει ο Θεός. Τι Παράδεισο ετοιμάζει για μας. Τι πανηγύρι μας περιμένει. Και ανταλλάσσουμε τα μεγάλα και ιερά με ένα πιάτο φακές. Με πράγματα ευτελή και ασήμαντα, κάποτε και αμαρτωλά και απαίσια. Και μοιάζουμε έτσι με τους ιθαγενείς εκείνους που αντάλλαζαν σε παλιές εποχές πολύτιμα διαμάντια, με ευτελή καθρεπτάκια που τους έδιναν με πονηριά οι Ευρωπαίοι.
Όταν όμως παραδίδουμε συνειδητά τα πνευματικά μας πρωτοτόκια και τα ανταλλάσσουμε με πράγματα μικρά και εγκόσμια, χάνουμε τη Χάρι του Θεού, περιφρονούμε τη σφραγίδα της υιοθεσίας που μας έχει δώσει ο ίδιος ο Θεός με το άγιο Βάπτισμά μας. Όταν καλούμαστε να κάνουμε τις επιλογές μας μπροστά στα μεγάλα και ιερά διλήμματα της ζωής μας, και απαρνούμαστε τα πνευματικά μας πρωτοτόκια, ουσιαστικά κινδυνεύουμε να χάσουμε τα δικαιώματα της κληρονομίας των θείων ευλογιών, δηλαδή την ψυχή μας την ίδια για πάντα.
Τι αξία έχουν όμως τα ψεύτικα και μάταια πράγματα του κόσμου αυτού, σε σύγκριση με τα ουράνια και αιώνια; Τίποτε περισσότερο από ένα πιάτο φακές, που κάποτε γίνονται πικρές και δυσπεπτες. Ας προσέξουμε λοιπόν. Μην ανταλλάσσουμε τα μεγάλα με τα ασήμαντα. Μην προδίδουμε τη σωτηρία μας… για ένα πιάτο φακές…
osotir.org
Τα σχόλια είναι κλειστά, αλλά Trackbacks και Pingbacks είναι ανοιχτά.