Η Μάχη Του Καλού Και Του Κακού

Ο διάβολος από τότε μέχρι σήμερα, πολεμάει να απομακρύνει με χίλιους δυο τρόπους, τον άνθρωπο από τον Θεό και ο άνθρωπος, με τη βοήθεια του Χριστού και τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού, πολεμάει τον διάβολο και τις παγίδες του.
Σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, γίνεται μία μάχη όσο ζούμε, ανάμεσα στον Άνθρωπο και τον διάβολο. Αυτό, είναι κάτι που δεν μπορεί να το αποφύγει κανείς μας. Από τότε που οι πρωτόπλαστοι έφυγαν από τον Παράδεισο, ο διάβολος συνέχισε να τους πολεμάει, νομίζοντας έτσι ότι πολεμάει τον ίδιο τον Θεό.

Ο Θεός που δεν εγκατέλειψε όμως, ποτέ τον άνθρωπο και μετά την πτώση του ανθρώπου, είπε στον διάβολο: «και έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματός σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής αυτός σού τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν».

Η Εύα, η Παναγία, η Εκκλησία είναι αυτή η γυναίκα. Αυτή η μεταφορική γυναίκα, κτυπάει τον σατανά θανάσιμα στο κεφάλι. Το ίδιο αναφέρεται και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη στο Ευαγγέλιο, στο 12ο Κεφάλαιο: «και ωργίσθη ο δράκων επί τη γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών του σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς του Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού».

Ο Θεός έκλαψε, περπατώντας μόνος του στον παράδεισο τη μέρα που έπεσε ο άνθρωπός μας λέει ο Άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς. Τρεις φορές τον ρώτησε τον Αδάμ: «Που είσαι;» γιατί περίμενε μία δικαιολογία να διορθώσει στο καλό. Ο Αδάμ ένιωθε ένοχος και δεν τολμούσε να αντικρύσει τον Θεό. Ο Θεός ποτέ δεν επέμβηκε στο αυτεξούσιο, δηλαδή στην ελευθερία του ανθρώπου και έτσι ο Αδάμ, ακολούθησε το δρόμο που πήρε από την εξαπάτηση του διαβόλου.

Ο καλός Θεός όμως από τότε, δεν έπαψε να προστατεύει το δημιούργημά του από τον πονηρό. Έτσι αυτή η μάχη, μέχρι συντέλειας του κόσμου θα γίνεται ανάμεσα στον άνθρωπο και τον διάβολο. Ο διάβολος από τότε μέχρι σήμερα, πολεμάει να απομακρύνει με χίλιους δυό τρόπους, τον άνθρωπο από τον Θεό και ο άνθρωπος, με τη βοήθεια του Χριστού και τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού, πολεμάει τον διάβολο και τις παγίδες του.

Έτσι πέρασαν αιώνες και αιώνες και το κακό, δεν διορθώθηκε. Θα πάρει τέλος στην Δευτέρα Παρουσία. Ως τότε ο πονηρός, θα πολεμάει τα παιδιά της γυναίκας που είπαμε πιο πάνω. Ο άνθρωπος θα παλεύει μέσα του, με το καλό το κακό. Μήπως αυτό δεν γίνεται και σε εκείνους, που δεν είναι Χριστιανοί σ᾿ όλη τη γη; Όλοι δεν μιλούν γι᾿ αυτήν την μάχη του καλού και του κακού; Βλέπετε καλοί μου Χριστιανοί, ο Θεός έδωσε τιμόνι στον άνθρωπο, για να βρεί το δρόμο του, τον ηθικό νόμο, την συνείδηση, τη λογική. Ο σατανάς όμως, διαβάλε τη λογική και τη συνείδηση, γι᾿ αυτό ονομάζεται και διάβολος. Μ᾿ αυτόν τον τρόπο κέρδισε και τα όργανά του, μάγους, αστρολόγους, μέντιουμς και τόσους άλλους μετά δόγματα της κόλασής του.

Αλλά και αυτό οικονομία Θεού είναι. Γιατί φαίνεται, ότι αυτές οι ψυχές δεν μπορούσαν να καταλάβουν, με καλό τρόπο τον Θεό, το δρόμο του, την Αγάπη του. Να τόσα κακά κάνουν, και γνωρίζουν που υποτάσσονται, κι όμως δεν λένε να διορθωθούν. Φωνάζουν τα δαιμόνια, ζητάνε βοήθεια από τον διάβολο, επομένως γνωρίζουν καλύτερα από τους πολλούς ότι, υπάρχει ο Θεός και οι Άγιοί του, και όμως δεν τους κόβει το μυαλό. Καταδικάζονται μόνοι τους, στην αιωνιότητα του πόνου και της οδύνης. Ο Θεός να τους φωτίσει. Ας προσευχόμαστε για όλους.

Ο Θεός τον αγαπάει τον άνθρωπο. Πολύ τον αγαπάει. Γι᾿ αυτό δεν πρέπει ο άνθρωπος που παθαίνει κακό, η περνάει δυσκολία από τον πονηρό και τους ανθρώπους, να γογγύζει, να αγανακτεί, να χάνει το θάρρος του, να στεναχωριέται.

Οι Άγιοι χαίρονταν όταν είχαν πειρασμούς και έκλαιγαν όταν δεν είχαν, γιατί νόμιζαν ότι τους εγκατέλειψε ο Θεός για κάποια μεγάλη τους αμαρτία. Ναί, ο Θεός επιτρέπει να δοκιμάζεται ο άνθρωπος. Είναι πολλοί οι λόγοι και για χάρη αυτού, γνωρίζουμε ποιοί είμαστε και πως είμαστε. Έτσι μπορούμε να πλησιάσουμε, να γνωρίσουμε τον Θεό. Όχι όπως νομίζουμε εμείς στο μυαλό μας, με την άποψή μας. Να γιατί, οι Άγιοι άνθρωποι του Θεού λένε ότι, δεν πρέπει ο χριστιανός νάχει άποψη.

Όχι γιατί είναι άβουλο ον, γιατί πρώτος ο Θεός έδειξε ότι τον άνθρωπο, τον έχει ελεύθερο από την αρχή της ύπαρξής του, αλλά γιατί ο άνθρωπος, δεν γνωρίζει τι είναι πράγματι το σωστό για τη σωτηρία του, αν δεν τον οδηγήσει ο Θεός. Ο κάθε άνθρωπος έχει έναν δικό του πόλεμο από τον διάβολο, αρκεί να τον καταλάβει, και να μην συγκατατεθεί με τον πονηρό. Οι κύριες αιτίες που επιτρέπει ο Θεός, είναι αυτές που μας λέει ο Άγιος Μάξιμος, ο Ομολογητής. Η πρώτη είναι για να καταλάβουμε με την πείρα του πολέμου, να γνωρίζουμε το καλό από το κακό. Η δεύτερη αιτία, είναι για να γίνουμε σταθεροί, στην Αρετή που αποκτούμε από τον πόλεμο της πρώτης αιτίας. Η τρίτη αιτία, έχει να κάνει με το να μην υπερηφανευόμαστε, όταν νιώθουμε ότι αποκτούμε αρετές και γευόμεθα τη χάρη του Θεού.

Η τέταρτη είναι αυτή, που μας δείχνει τους τρόπους και τους λόγους, να μισήσουμε με τη δύναμή μας το κάθε κακό. Και τελευταία η πέμπτη αιτία, να μην ξεχάσουμε ποτέ, πως φθάσαμε στα διάφορα κατορθώματα έναντι του πονηρού με τη δύναμη του Θεού και τη Χάρη Του που μας βοήθησε. Πάντως επειδή ζούμε, σε καιρούς μεγάλης αποστασίας μας από το Θεό και επειδή, εμείς γινόμαστε αιτία των κακών που μας βρίσκουν, ας προσέχουμε.

Ας έχουμε φιλότιμο στον Θεό. Να μην γινόμαστε αχάριστοι, φίλαυτοι, υπερήφανοι. Να μην προσβάλουμε την Αγάπη του Θεού. Να μην εκμεταλλευόμαστε την Αγάπη του Θεού. Να μην εγκαταλείπουμε την Αγάπη του Θεού. Ας μην ξεχνάμε ποτέ, ο διάβολος και τα έργα του, δεν αντέχουν αυτή την αγάπη του Θεού στον άνθρωπο. Το μίσος του και τα έργα του αφανίζονται μόνο, με τη δύναμη της Αγάπης, της Αγάπης του Θεού.

ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ