Βεροίας Παντελεήμων: Ας ελέγ­χουμε τον εαυτό μας συνε­χώς και να καθαρίζουμε την ψυ­χή μας

Την Κυριακή 11 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα επί τη εορτή του Αγίου Φιλοθέου του Κοκκίνου Ιερό Ναό Υπαπαντής του Κυρίου Πατρίδας.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Καί έτερον έπεσεν εν μέσω τών ακανθών, καί συμφυείσαι αι άκαν­θαι απέπνιξαν αυτό».

Μία από τίς πιό γνωστές παρα­βολές τού Κυρίου μας, τήν παρα­βολή τού σπορέως, όρισε η Εκκλη­σία μας νά αναγινώσκεται κατά τή σημερινή Κυριακή, η οποία είναι αφιερωμένη στούς αγίους καί θεο­φόρους πατέρες τής εν Νικαία συνελθούσης Ζ/ Οικουμενικής Συνόδου.

Η Κυριακή αυτή συμπίπτει φέτος μέ τήν ημέρα τής μνήμης ενός με­γάλου πατρός τής Εκκλησίας μας, τόν οποίο τιμούμε ιδιαιτέρως εδώ στήν Πατρίδα, τής μνήμης τού αγίου Φιλοθέου τού Κοκκίνου, πα­τρι­άρχου Κωνσταντινουπό­λεως, φί­λου καί συνασκητού τού αγίου Γρηγορίου τού Παλαμά, αρχιεπι­σκό­που Θεσσαλονίκης, τού θαυμα­τουργού, ο οποίος ασκήτευσε στή Σκήτη τής Βεροίας.

Καθώς η παραβολή τού σπορέως είναι γνωστή σέ όλους μας καί ακούσαμε τόν ίδιο τόν Χριστό νά τήν ερμηνεύει στό ευαγγελικό ανά­γνωσμα, άς επιχειρήσουμε νά διερευνήσουμε τή σχέση της μέ τή ση­μερινή Κυριακή καί τούς εορ­ταζομένους αγίους Πατέρες.

«Καί έτερον έπεσεν εν μέσω τών ακανθών, καί συμφυείσαι αι άκαν­θαι απέπνιξαν αυτό».

Ένα μέρος τού σπόρου, τού λό­γου δηλαδή τού Θεού, τόν οποίο σπείρει ο θείος Σπορεύς, ο Χριστός, έπεσε, όπως ακούσαμε, ανάμεσα σέ αγκάθια, καί καθώς μεγάλωσαν μαζί μέ τόν σπόρο τά αγκάθια, έπνιξαν τό φυτό πού φύτρωσε από τόν λόγο τού Θεού. Έπνιξαν τήν πίστη, τήν αγάπη, τήν ταπείνωση καί όλες τίς άλλες αρετές πού προ­έρχονται από τή σπορά τού θείου λόγου στίς ψυχές τών ανθρώπων.

Τά αγκάθια, λέγει ο Χριστός, εί­ναι οι μέριμνες τής ζωής, η επι­δίωξη τού πλούτου, τής προβολής καί τής δόξης. Είναι τά πάθη καί οι αδυναμίες πού έχει ο άνθρωπος, ο οποίος παρότι δέχεται τόν λόγο τού Θεού καί τόν πιστεύει καί εντάσ­σεται στήν Εκκλησία καί περιμένει κανείς νά ευδοκιμήσει, στό τέλος αποτυγχάνει.

Αυτό συνέβη μέ τούς αιρε­τικούς εικονομάχους, οι οποίοι χλεύαζαν τούς πιστούς γιά τόν σεβασμό καί τήν τιμή πού απέδιδαν στίς ιερές ει­κόνες τού Χριστού, τής Υπερα­γί­ας Θεοτόκου καί τών αγίων, καί τούς κατηγορούσαν ως ειδωλολά­τρες.

Αυτό συνέβη καί μέ τούς αρνητές τού ακτίστου φωτός καί τής χάρι­τος πού δίδει ο Θεός σέ όσους αγω­νίζονται νά καθάρουν τήν ψυ­χή καί τόν νού τους καί προ­σπα­θούν μέ τή νοερά καί αδιάλειπτο προ­σευχή νά ενωθούν μέ τόν Θεό.

Δέν ήταν ξένοι πρός τήν Εκκλη­σία οι αιρετικοί. Ήταν μέλη της, ήταν άνθρωποι πού είχαν δεχθεί τόν σπόρο τού θείου λόγου καί εί­χε φυτρώσει μέ­σα στήν ψυχή τους τήν πίστη. Κάποιοι από αυ­τούς ήταν θεολόγοι, μοναχοί, ιε­ρείς καί αρχιερείς καί όμως πλα­νήθηκαν καί απέκκλιναν από τήν ορθή πί­στη, γιατί τά αγκάθια τών ανθρω­πίνων αδυναμιών καί παθών πού είχαν στήν ψυχή τους, τά αγκάθια τού εγωισμού, τής αυτοπεποι­θή­σε­ως, τής φιλοδοξίας, τής προβο­λής, τά οποία δέν είχαν φροντίσει νά ξε­ριζώσουν, τήν κατέπνιξαν, καί δέν τούς επέτρεψαν ούτε καί νά κατανοήσουν τό σφάλμα τους, όταν τούς τό υπέδειξε η Εκκλη­σία, γιά νά μετανοήσουν καί νά σωθούν.

Καί έτσι έκαναν τή δική τους παρέκκλιση από τήν ορθή πίστη αιρετική διδασκαλία, πού είναι σάν αγκάθι μέσα στό γεώργιο τής Εκκλησίας καί επιδιώκει νά απο­πνίξει τήν ευσεβή πίστη καί τήν θεοπαράδοτη αλήθεια, τήν οποία διδάσκει αιώνες κατ’ εντολή τού Κυρίου μας η Εκκλησία, σπείρο­ντας τόν σπόρο τού θείου λόγου στίς ψυχές τών ανθρώπων.

Καί θά μπορούσαν οι αιρετικές διδασκαλίες, τόσο τών εικονομά­χων όσο καί εκείνων πού αρνού­ντο τό άκτιστο φώς καί τή νοερά προσευχή, νά έχουν αποπνίξει τό θείο φυτό τής σωτηρίου πίστεως καί διδασκαλίας τής Εκκλησίας, εάν δέν ευρίσκοντο οι θείοι πατέ­ρες τής Ζ/ Οικουμενικής Συνόδου, εάν δέν ευρίσκετο ο άγιος Φιλό­θεος ο Κόκκινος, ο οποίος συνε­κά­λεσε ως πατριάρχης Κωνσταντι­νου­πόλεως τή Σύνοδο τού 1368, μέ τήν οποία δικαιώθηκαν οριστι­κά οι Ησυχαστές τούς οποίους υπε­­ρασπιζόταν ο Γρηγόριος Παλα­μάς, ο οποίος ανακηρύχθηκε καί επισήμως άγιος, καί καταδικά­σθη­καν όσοι θεωρούσαν κτιστό τό φώς τής θείας Χάριτος, τό οποίο κα­τηύγαζε τούς καθαρούς τή καρ­δία Ησυχαστές.

Εορτάζοντας, λοιπόν, καί τιμώ­ντας καί εμείς σήμερα τόν άγιο Φι­λόθεο τόν Κόκκινο, πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, μαζί μέ τούς αγίους καί θεοφόρους πατέ­ρες τής Ζ/ Οικουμενικής Συνόδου, άς εξετάσουμε τόν εαυτό μας, γιά νά δούμε μήπως υπάρχουν μέσα καί στή δική μας ψυχή αγκάθια πού συμπνίγουν τόν λόγο τού Θεού καί δέν τόν αφήνουν νά καρποφορήσει.

Άς εξετάσουμε τήν ψυχή μας, γιατί κάποιες φορές μπο­­ρεί νά ακούμε καί νά μελε­τού­με τόν λόγο τού Θεού, νά εκκλη­σιαζόμεθα ή ακόμη καί νά μετέ­χουμε στά ιερά μυστήρια τής Εκ­κλησίας μας, καί νά εφησυ­χά­ζου­με, γιατί νομίζουμε ότι κάνου­με ό,τι πρέπει νά κάνουμε.

Όμως απα­τώμεθα, γιατί οι αδυναμίες καί τά πάθη, πού μπορεί νά έχουμε στήν ψυχή μας, δέν μάς αφήνουν νά προοδεύσουμε πνευματικά καί μερικές φορές μπορεί νά μάς απο­μακρύνουν καί από τήν Εκ­κλη­σία καί τήν ορθή πίστη της.

Γι’ αυτό άς προσέξουμε καί άς ελέγ­χουμε τόν εαυτό μας συνε­χώς, ώστε νά καθαρίζουμε τήν ψυ­χή μας μέ τόν αγώνα, μέ τή με­τάνοια καί τήν εξομολόγηση, καί νά μήν αφήνουμε νά συμπνί­γουν τά πνευματικά αυτά αγκάθια τόν λόγο τού Θεού μέσα μας, προ­κει­μέ­νου νά τελεσφορεί καί νά φέ­ρει «καρπόν πολύν» πρός σωτη­ρία τών ψυχών μας διά τής χάρι­τος τού Θεού καί διά τών πρε­σβειών τών εορταζομένων αγίων καί θεοφόρων πα­τέ­ρων τής Ζ/ Οικουμενικής Συνόδου καί τού εν αγίοις πατρός ημών Φιλοθέου τού Κοκ­κίνου, πατριάρχου Κων­στα­ντι­νουπόλεως.